Забони дил (Ахтарони адаб, 47)
Муъмин Қаноат. Як чаман сухан. Бозор Собир. Шохи қалам. Лоиқ Шералӣ. Забони дил. Ахтарони адаб, ҷилди 47. Интихоб, сарсухан ва […]
Лоиқ Шералӣ
Саду як ғазал
Маҷмӯа саду як ғазали ширину дилчаспи шоири шаҳири тоҷик Лоиқ Шералӣ (1941-2000)-ро дар бар мегирад. Он барои дилбохтагони шеъри Лоиқ
Санги мазор. Байтҳо барои санги гурҳо ва мақбараҳо
«Санги мазор» баёз ё китоби катибаҳост, ки аз осори бузургони пешин гирдоварӣ шудааст. Ҳар кас аз он байтҳои дилхоҳашро барои
Девони Замон (гулчини ашъор)
Дар ин китоб беҳтарин шеъру ғазал, рубоиву дубайтӣ ва суруду таронаҳои яке аз симоҳои барҷастаи адабиёти муосири тоҷик, Шоири халқии
Куллиёт. Ҷилди 1. Ашъор
Аз замони нашри аввали «Куллиёт»-и устоди зиндаёд Лоиқи Шералӣ (Хуҷанд, 2001) ҳашт сол сипарӣ шуд. Дар ин миён нашри дуюми
Дасти дуои модар
«Дасти дуои модар» маҷмӯаи шеъри Лоиқ Шералӣ аст, ки самимияти эҳсосот ва муҳаббати бепоёни модарро ситоиш мекунад. Ин китоб дар