Пандҳо
Абуабдуллои Рӯдакӣ аз бузургтарин шоирони асри Х ба шумор рафта, аз худ мероси гаронбаҳое боқӣ гузоштааст. Қиссаву достон, шеъру ғазал […]
Адабиёти бачагона
Бӯйи ҷӯйи Мӯлиён
ХУРДТАРАКОНИ АЗИЗ! Нашриёти «Адиб» соли ҷорӣ ба нашри «Дурдона» дигарбора оғоз бахшид. Агар дар хотир дошта бошед, ин силсила даҳ-дувоздаҳ
Баҳориёт (барои кӯдакон ва наврасон)
Аввал ба номи он, ки мубаррост аз макон, Халлоқи ваҳшу тайру Худованди инсу ҷон. Он сониъе, ки шоҳиди ӯянд ҳар
Аз Баҳористон
Нуриддин Абдураҳмони Ҷомӣ аз бузургтарин шоирон, олимон, файласуфон ва мусиқишиносони тоҷик буда, 7 ноябри соли 1414 дар деҳаи Харҷарди тобеи
Аз «Саодатнома»
Носири Хусрав яке аз симоҳои барҷастаи адабиёти форсу тоҷик буда, дар асри XI умр ба сар бурдааст. Зодгоҳаш Қубодиёни Тоҷикистон
Шоирон ва шоҳон (Чаҳор мақола)
Ному насаби пурраи муаллифи «Чаҳор мақола» Аҳмад ибни Умар ибни Алӣ Ан-Низомӣ Ал-Арӯзӣ Ас-Самарқандӣ будааст. Вай ҳаштсад сол пеш аз
Мунтахаби осор: Ҳикоятҳо (Барои бачаҳои синни миёна ва калони мактабӣ)
Абӯбакри Муҳаммад ибни Закариё ибни Яҳёи Розӣ дар шаҳри Рай соли 251 ҳ. (865 м.) дар оилаи косибе таваллуд ёфтааст.
Муаллими сахтгир. Маҷмӯаи ҳикояҳо
Маҷмӯа аз ҳикояҳое тартиб ёфтааст, ки муаллиф онҳоро дар солҳои гуногуни фаъолияти эҷодиаш таълиф намуда, мӯҳтавояшон баёнгари хислатҳои неки инсонӣ
Чӣ сон аълохон гаштам?
Дар ин маҷмӯа ҳикояҳои нависандаи ширинбаёни тоҷик Баҳром Фирӯз гирд оварда, асосан ба ҷавонон нигаронида шудаанд. Ҳикояҳо беш аз 40
Мактаби куҳна
Устод Садриддин Айнӣ баробари осори асосии хеш, дар бораи миллати азиятдидаи мо ва мардумони дигари Осиёи Миёна чанд асари бадеии